Alle teddyberen in de stad
hebben het helemaal gehad
Ze zijn voor het raam geplant
vanwege één of andere crisis in het land
Hen is weer eens niets gevraagd
Al weken zitten ze, geplaagd
Ze moeten kinderen blij maken
Maar mogen hen niet aanraken
Ze voelen zich tentoongesteld
Krijgen hiervoor niet eens geld
Ze eisen minstens drie potten honing
Voor hun werk achter glas als beloning:
‘Schandelijk is het, dat ze ons brave beren
Gebruiken als waren we lichtzinnige deernen
Bovendien, waarom zouden wij knuffelbaar zijn?
We grommen heel hard, en onze klauwen doen pijn
Een knuffel van ons is geen pretje:
Eén poot om je heen en ik plet je
Maar dat snappen die dwaze mensen niet
Ze kleineren ons stuk, tot ons grote verdriet
We kunnen hen één voor één vellen
Maar nee, we passen op onze tellen
Van onze lankmoedigheid kunnen ze nog veel leren
Want zo zijn wij wél: wij, nobele beren.’
#grievancesintimesofcorona